هوش مصنوعی و جایگاه آن در ایران، ضعف دانش اساتید دندانپزشکی کشور در حوزه هوش مصنوعی، انتقاد از جدایی دانشکده های دندانپزشکی و فنی

به گزارش فست فود باز عضو هیات علمی دانشگاه شاهد با اشاره به اینکه بحث هوش مصنوعی سال هاست مطرح گردیده است، اظهار داشت: دانش اساتید دانشگاهی درمورد هوش مصنوعی در دندانپزشکی نسبت به دیگر رشته ها ضعیف است و در این رشته گسترش زیادی نداشته است.
علیرضا کشواد در گفت و گو با ایسنا، اظهار نمود: تعداد معدودی پایان نامه در دانشکده دندانپزشکی پیدا می شود که مربوط به هوش مصنوعی باشد، اکثراً دانشجوها تمایل دارند موضوعاتی را برای پایان نامه انتخاب کنند که استادان زیادی در آن رشته متبحر باشند، وقتی هوش مصنوعی و دندانپزشکی دیجیتالی گسترش پیدا نکرده و آموزش داده نشده، بطور قطع دانشجو هم برای انجام پروژه به سمت آن حرکت نمی کند، پس برای کمک کردن به دانشجوها ابتدا باید اساتید آموزش ببینند.
او همینطور افزود: در دانشکده های دندانپزشکی اقبالی نیست که دانشجوها برای پژوهش هوش مصنوعی را انتخاب کنند. دانشجویان چون می دانند به مشکل بر می خورند، معمولاً می کوشند رساله های دکتری خودرا طوری تعیین کنند که ابزار و وسایل آن در دانشگاه خودشان وجود داشته باشد.
دکتر کشواد با اشاره به اینکه در دانشکده های دندانپزشکی برتر دنیا، از نرم افزارهای تشخیصی و هوش مصنوعی به وفور استفاده می شود، اظهار داشت: ساختار دانشکده های دندانپزشکی ایران بجای آنکه به صورت نرم افزاری اداره شود، بیشتر به صورت درمانگاهی و درمانی است.
وی معتقد می باشد که هدف اصلی دانشکده ها درمان بیمار است و چون تا حدی گرفتار مسائل حقوقی و اقتصادی درمان بیمار هستند، به مسائل آموزشی کمتر می پردازند.
دکتر کشواد در ارتباط با مزایای استفاده از هوش مصنوعی در آموزش دندانپزشکی اظهار داشت: یکی از بارزترین استفاده های هوش مصنوعی در کشورهای پیشرفته کار کردن با مانکن های هوشمند پیش از کار کردن با بیمار در بخش پیش کلینیک (pre clinic) است.
ایشان سپس به تشریح این مانکن ها پرداخت و اظهار داشت: این مانکن ها برای دانشجو شرایط واقعی دهان را ایجاد می کنند، زمانی که دندانپزشک توربین را وارد دهان این مانکن های هوشمند می کند، تصویر دندانی که تراشیده می شود و اشکالاتی که امکان دارد به وجود آید را روی مانیتور می بیند، در اروپا دانشجویان با واقعیت مجازی (Virtual reality) کار می کنند. وقتی کیفیت آموزش این قدر بالا باشد و آزمون و خطا روی مانکن صورت گیرد، طبیعتاً لطمه رساندن به بیمار در کلینیک ها به شدت کاسته می شود، این درحالیست که دانشجویان ما با ماکت دستی کار می کنند، دوربین و مانیتور و شرایط دیجیتالی در کار نیست.
دکتر کشواد معتقد می باشد حتی در کنگره های دندانپزشکی “پزشکی دیجیتال” (digital dentistry) بیشتر به بحث طراحی روکش ها به صورت دیجیتالی می پردازند و بسیار کم از هوش مصنوعی در دندانپزشکی استفاده می شود.
پیشنهاد این استاد دانشگاه برای بسط دادن هوش مصنوعی در دانشکده های دندانپزشکی، تعریف بودجه مشخصی برای بسط “دندانپزشکی دیجیتال” (digital dentistry) است که هوش مصنوعی را نیز در بر می گیرد؛ برای اینکه این کار نیاز به کاربر و حقوق و همین طور نرم افزاهایی دارد تا در سیستم دانشکده نصب شوند و به هیات علمی دانشگاه ها آموزش داده شوند؛ در واقع همه اقدامات به مسائل اقتصادی بر می گردد، زمانی که بودجه نباشد، هر چه گفته شود، بی فایده خواهد بود.
در ادامه دکتر کشوات یکی از دلایلی که دندانپزشکی ایران از دنیا فاصله گرفته است را ارتباط کم بین دانشکده های فنی و دندانپزشکی و همین طور وارد نشدن بحث های جدید دیجیتالی و هوش مصنوعی دانست.
وی افزود: به سبب جدا شدن دانشکده های دندانپزشکی از دیگر دانشکده ها، همکاری روتین و ممتد بین دانشگاه ها وجود ندارد؛ اعضای هیات علمی ای هستند که در چارچوب طرح های پژوهشی با دانشکده های فنی کار کند، ولی باید طرح پژهشی ثبت گردد و بودجه به آنها اختصاص بدهند؛ چونکه تا بودجه نباشد، ارتباط برقرار نمی گردد.

منبع: فست فود باز