در گزارش فست فود باز مطرح شد؛ آنچه درباره پرخوری عصبی و اختلال پرخوری باید بدانیم

به گزارش فست فود باز یک متخصص تغذیه با اشاره به اینکه پرخوری عصبی با اختلال پرخوری عصبی متفاوت است در مورد علایم و راه های درمان این بیماری، توضیحاتی عرضه داد.

به گزارش فست فود باز به نقل از مهر، وقتی عصبی و کسل هستید میل به خوردن غذا و خوراکی دارید و یا خودتان را در کنار چند شیرینی می یابید؟ پیدا کردن غذا برای آرامش امری شایع است که با نام پرخوری عصبی یا احساسی شناخته می شود. افرادی که به پرخوری عصبی مبتلا هستند در هفته چند بار به منظور از بین بردن احساسات منفی خود سراغ غذا خوردن می روند. پرخوری عصبی فقط هنگام ناراحتی بروز نمی کند بلکه در شادمانی هم امکان دارد اتفاق بیافتد.
به طور کلی هر اتفاقی شامل استرس های ناشی از کار روزانه، مشکلات مالی می تواند بر سلامت شما تأثیر منفی گذاشته و سبب پرخوری عصبی شود.
پرخوری عصبی و اختلال پرخوری
شهاب اولیایی متخصص تغذیه در مورد علت بروز پرخوری عصبی در گفتگو با خبرنگار مهر، اظهار داشت: پرخوری عصبی همچون اختلالات روانی غذا خوردن است که از نظر علم روانشناسی به سه دسته بی اشتهایی عصبی، پراشتهایی عصبی و اختلال خوردن تصریح نشده تقسیم می شود.
وی با اشاره به اینکه اختلال پرخوری و پرخوری عصبی علایم مشترکی دارند اما دو اختلال متفاوت هستند عنوان کرد: همچون علایم شایع اختلال پرخوری خوردن غذا و تنقلات به صورت غیر ارادی، سریع غذا خوردن، تنها غذا خوردن به علت آنکه این افراد به جهت پرخوری ترس از سرزنش از سایر اطرافیان را دارند، حس افسردگی، گناه و عذاب وجدان پس از غذا خوردن به شدت به سراغ این افراد می آید، غذا خوردن غیر ارادی به شکلی که فرد زمانی که احساس گرسنگی ندارد هم مبادرت به خوردن غذا می کند و رفتارهایی مانند غذا خوردن افراطی که فرد بر روی میزان اشتهای خود کنترل ندارند، حس انزوا و عدم بیان احساسات از علایم این بیماری است.
تفاوت پرخوری عصبی و اختلال پرخوری
این متخصص تغذیه با اشاره به تفاوت اساسی این دو اختلال اظهار نمود: تفاوت اساسی این دو اختلال در این است که در پرخوری عصبی فرد بعد از غذا خوردن افراطی تلاش در جبران می کند که این عمل با اقدامات خطرناکی همچون استفراغ عمدی، روزه گرفتن افراطی، ورزش افراطی و همینطور استفاده از ملین ها همراه می باشد. در واقع تفاوت این دو نوع اختلال در تخلیه و پاکسازی است، که در اختلال پرخوری وجود ندارد اما در پرخوری عصبی وجود دارد.
وی با اشاره به اینکه خیلی از افراد امکان دارد گرفتار پرخوری شوند بیان کرد: پرخوری ها امکان دارد امر طبیعی باشند که برای همه افراد به واسطه حضور در یک مهمانی رخ دهد؛ ازاین رو همیشگی و یا تکرار شونده در یک زمان خاص نیست، اما در اختلال پرخوری این موارد تکرار شونده هستند وفرد در طول هفته و یا ماه به اجبار احتیاج به پرخوری پیدا می کند.
علت اختلال پرخوری
این متخصص تغذیه در ادامه به عوامل موثر در بروز این اختلال اشاره نمود و اظهار داشت: عوامل زیادی همچون عوامل بیولوژیکی مثل برهم خوردن هورمون های عصبی به صورت مثال هورمون سرتونین و نور اپی نفرین اگر اختلال داشته باشند منجر به بروز این اختلال در فرد می شود درکنار این عوامل اجتماعی، وراثت، مشکلات روانی رژیم غذایی نادرست و سختی که در گذشته افراد داشته اند همچون علل این اختلال هستند.
عوارض اختلال پرخوری عصبی
اولیایی در مورد عوارض اختلال پرخوری عصبی هم چنین اظهار داشت: چاقی و اضافه وزنی که به جهت اختلال پرخوری به وجود می آید به علت آنکه فرد مبادرت به جبران آن می کند دیده نمی شود؛ اما چاقی خود بیماری هایی همچون دیابت، فشار خون، چربی، سندروم روده تحریک پذیر و اختلال خواب شبانه را به همراه دارد. کبد چرب هم امکان دارد سلامت فرد را با مشکلاتی مواجهه کند همینطور کم آبی بدن منجر به نارسایی کلیه، بی نظمی ضربان قلب، قاعدگی نامنظم، اختلال شخصیت، احتمال گرایش به اعتیاد، کاهش اعتماد به نفس و گاه امکان دارد افکار خطرناکی مثل خودکشی و خودزنی به سراغ این افراد بیاید.
راه هایی برای درمان اختلال پرخوری
این متخصص تغذیه با اشاره به اینکه اختلال پرخوری یک مشکل روانی است عنوان کرد: این اختلال برای درمان احتیاج به رویکرد کار تیمی دارد؛ تیم درمانی برای درمان اختلال پرخوری متشکل از خانواده، متخصص تغذیه و روانشناس که دارای تجربه کافی در درمان این بیماری باشند است. روان درمانی فردی و یا گروهی، دارو درمانی واستفاده از داروهای ضد افسردگی، دافعه چربی و کاهنده اشتها توسط این تیم درمانی تجویز می شود که در درمان این بیماری بسیار موثر است.
وی در ادامه عنوان کرد: آموزش تغذیه مناسب نقش بسیاری مهمی در درمان این بیماری دارد، چون که با عرضه یک رژیم غذایی اصولی، معقول و نه چندان محدود ضمن تامین نیازهای جسمی وروحی فرد به درمان آن هم کمک بسیاری می شود. گفتنی است؛ در مراحل آخر چنانچه بیمار به هیچ یک از روش های درمانی پاسخی ندهد بستری در بیمارستان هم بعنوان اقدام نهایی برای درمان این بیماری صورت خواهد گرفت.
توصیه های پزشکی برای افراد مبتلا به این بیماری
اولیایی با اشاره به اینکه افراد مبتلا به این اختلال باید به برنامه های درمانی خود پایبند باشند تصریح کرد: افراد مبتلا به این اختلال باید به صورت مستمر درجلسات درمانی خود حضور داشته باشند.
وی در انتها در مورد اهمیت حفظ روابط اجتماعی این افراد بیان کرد: بررسی وضعیت ورزشی، تغذیه مناسب در درمان افراد مبتلا به این اختلال ازاهمیت بالایی برخودار است. همینطور این افراد باید ارتباط اجتماعی خویش را حفظ کنند، چون که خانواده هم در درمان این اختلال نقش بسیار مهمی دارد. این افراد تکنیک های آرامش بخش را هم باید برای کاهش استرس های روزانه فرا گیرند، استفاده از مواد غذایی سالم، پرحجم و کم کالری، مقابله با اشتهای غذایی در درمان این اختلال هم کمک شایانی می کند.