در میزگرد کارشناسی مطرح شد؛ تاتو از اختلالات روانپزشکی تا عارضه های زیرپوستی
به گزارش فست فود باز، تاتو زدن، امروزه بشکلی غیرمتعارف رو به افزایش است؛ در حالیکه بسیاری از افراد، از صدمه های روانی و بهداشتی این کار خبر ندارند.
به گزارش فست فود باز به نقل از مهر، کیانوش جهانپور سخنگوی سابق وزارت بهداشت، در میزگرد دیده بان سلامت، به ابعاد مختلف تاتو زدن در جامعه پرداخت. وی در ابتدا، با عنوان این مطلب که سابقه خالکوبی و به تعبیر امروزی ها تاتو در ایران به ادوار قدیم بازمی گردد، اظهار داشت: جوانانی که تحت تاثیر عوامل مختلف و افراد و چهره های متعدد چه بسا از سر هیجان و تصمیمی آنی، بی اطلاع از چند و چون ماجرا و دشواری پاک کردن این نقش و نگارها، مشتاقانه تن به کوبه های سوزن و رنگ می سپارند و رنج و سختی زدودن آنرا هم به جان می خرند. به این بهانه با سید وحید شریعت رئیس انجمن علمی روانپزشکان ایران و رضا رباطی رئیس مرکز تحقیقات پوست دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، به گفتگو نشستیم. شریعت: تاتو رفتاری است که هم جنبه فردی دارد و هم اجتماعی. فردی است، چون کاری است که فرد دوست دارد روی بدنش انجام دهد. امکان دارد جنبه زیبایی شناختی داشته باشد یا فرد به این طریق احساس خودش را نسبت به فرهنگ یا ارتباطاتی که دارد یا گروهی که در آن عضو است یا هویت مشترکی را با کسان دیگری که نوع خاصی تاتو دارند، نشان دهد. جنبه اجتماعی تاتو در مورد نقشی است که فرد در گروه دوستان و همسالان به عهده می گیرد. تاثیر گروه دوستان همسال و نزدیکان بخصوص در نوجوانان بسیار زیاد است. در نوجوانان پذیرفته شدن در گروه همسالان ارزش بسیار بالایی دارد، از نظر احساس راحتی و اعتماد به نفس و نوع تعاملاتی که می تواند داشته باشد. توجه به این نکته بسیار اهمیت دارد چون حتی زیربنای بسیاری از رفتارهای پرخطر، فشار همسالان و تمایل به پذیرفته شدن و رتبه بالا گرفتن در بین همسالان است. بنظر می رسد علت رواج بیشتر تاتو و کارهای پرخطر در سالهای اخیر، از یک طرف فضای مجازی، الگو گرفتن و میل به دیده شدن است. در این فضاها زمانیکه افراد دیدگاه ها و رفتارهای خویش را مثلا در رابطه با تاتو به به اشتراک می گذارند، دیگران می بینند و الگوبرداری می کنند. در دهه های گذشته، طبقه هایی خاص مثل کارگران یا رانندگان یا ورزشکاران و…، کسانی که سبک زندگی متفاوتی داشتند، طرح های سنتی مشخصی را خالکوبی می کردند ولی در دهه اخیر، الگوهای سنی و جنسیت تغییر کرده و آن چه قبلاً غیرطبیعی شمرده می شد، لزوماً امروز دیگر غیرطبیعی نیست؛ هم خانم ها و هم آقایانی هستند که تمایل دارند این کار را انجام دهند. ۳۰ سال پیش اگر خانمی تاتو می کرد، در جامعه غیرمعمول و عجیب بود و حتی نقد می شد ولی امروز این دیدگاه وجود ندارد چون درصد بیشتری از افراد این کار را انجام می دهند و از آن حالت غیرمعمول خارج شده است. جهانپور: به تاثیر همسالان و گروه دوستان اشاره کردید. علاوه بر این پدیده دیگری بعنوان الگوبرداری یا اثرپذیری از سلبریتی ها، شخصیت ها و چهره های هنری و ورزشی داریم که با عنایت به گسترش رسانه های اجتماعی و فضای مجازی، در سبک زندگی و رفتار آدم ها تاثیر دارد. شریعت: وقتی سلبریتی محبوب و الگو می شود، تمام رفتارها و ظاهر او؛ مدل مو، نوع آرایش، لباسش و…، مورد توجه قرار می گیرد و دیده می شود. تاتو هم به غیر از رفتارهای دیگر نیست و چون جوانان الگوپذیر هستند، از فرد یا افراد محبوبشان به شکلی تقلید می کنند و از نظر روان شناختی بسیار محتمل است که دوست داشته باشند خویش را شبیه او کنند. تاتو به تنهایی نشان دهنده اختلال روانپزشکی نیست جهانپور: در رابطه با این مورد به صورت خاص، بین وضعیت سلامت روان و اختلال روان، مرزی وجود دارد؟ مثلا بگوییم تا این مرز، این رفتار فرد طبیعی است و از اینجا به بعد غیرطبیعی و ناهنجاری یا اختلال روان شمرده می شود. شریعت: قاعدتاً با یک معیار نمی شود تشخیص داد. تاتو یکی از معیارها در جمع بندی رفتار افراد است؛ برای تشخیص اختلال، مجموعه ای از رفتارهای فرد مثل اختلال سوءمصرف مواد یا اختلال شخصیت یا مشکل اجتماعی، عضویت در گروههای خاص و…، در نظر گرفته می شود. نمی توانیم صرفا به سبب داشتن تاتو یا تاتوی خاصی بگوییم فرد مبتلا به اختلال روان است یا نه اما می تواند به ما اطلاعاتی بدهد چونکه در کسانی که تاتو می کنند، احتمال اختلال بیشتر است. ازاین رو به خودی خود نشانه مشکلات روانپزشکی نیست اما وجودش به همراه سایر نشانه ها امکان دارد با اختلال شخصیت یا اختلال روانپزشکی همراهی داشته باشد. مخصوصاً اگر انواع خاصی از تاتو یا تاتوی وسیع با محتوای غیرمعمول، خشن و مستهجن روی بدن شخص وجود داشته باشد، احتمالا ارتباط قوی تری با سوءمصرف مواد و رفتارهای پرخطر دیگر و اختلالات روانپزشکی دارد. پس تاکید می کنم صرفا نمی توان تاتو را بعنوان یک علامت یا اختلال در نظر گرفت و باید در کنار عوامل دیگری باشد. تاتو بدون آگاهی از عوارض، ممنوع! جهانپور: تاتو حتی اگر با بهترین تکنیکها و مراقبت ها و رعایت شرایط بهداشتی روی پوست انجام بگیرد، به هر حال یک اقدام مداخله ای و تهاجمی است. آیا می تواند صدمه رسان باشد یا از نظر پزشکی و سلامت، تهدیدی برای سلامت افراد محسوب شود؟ تحذیرها و هشدارهای آن چیست؟ رباطی: تاتو در سالهای اخیر بیشتر مورد استقبال قرار گرفته و در طبقات تحصیلی، اجتماعی و اقتصادی مختلف رایج شده است. نکته ای که از نظر طبی اهمیت دارد اینست که از آنجائیکه بسیاری از افرادی که تاتو انجام می دهند، دانش و آگاهی کمی در رابطه با انجام این کار دارند، ابتدا باید آگاهی مناسب حداقل در رابطه با اصول مهم و اولیه پزشکی داشته باشند چون این کار روی سطح بدن و پوست افراد به انجام می رسد. حتما ابتدا ضروری است آگاهی کافی پیدا کنند و بعد تصمیم به انجام تاتو بگیرند تا کمترین مخاطرات را برای شان داشته باشد. در تاتو به هر حال یک جوهر خارجی وارد پوست می شود. در بهترین حالت، بر مبنای نوع و رنگ جوهر؛ معمولا رنگ ها و املاح مختلف اکثراً فلزی هستند، واکنش نسبت به جسم خارجی وجود دارد. امکان دارد این واکنش فوری هم نباشد. شدت و احتمال بروز واکنش و حساسیت به جسم خارجی با رنگ های مختلف تاتو که انواع و اقسام جوهرها و حتی فلزات مختلف در آنها وجود دارد، متفاوت می باشد. زمان مشخصی هم ندارد؛ مثلا در خانمی که ده سال قبل تاتوی ابرو کرده، امکان دارد ناگهان واکنش ها شروع شود؛ مثلا رنگ قرمز املاحی دارد که ترکیبات جیوه است. اگر استاندارد تهیه شده باشد و آلودگی اضافه ای نداشته باشد، استاندارد است اما واقعاً گرید طبی در این حوزه نداریم و نمی توانیم بگوییم این ماده مجاز و بی خطر است یا نه. اگر کسی که می خواهد تاتو کند از من بعنوان متخصص پوست مشورت بگیرد، می گویم این کار را نکن ولی اگر تصمیم داری حتما این کار را انجام بدهی، رنگ های مشکی خالص، کم خطرتر از رنگ های قهوه ای و قرمز است چون رنگ مشکی کربن دارد و واکنش نسبت به آن کمتر و پاک کردنش هم راحتتر است. گاهی واکنش به جسم خارجی و جوهر، واکنش معمول و حاد و گاهی مزمن است ولی در بعضی افراد که ذاتی و سرشتی مستعد هستند، حتی زمینه ساز تبدیل شدن به بیماری های جدی تر خواهد شد. یکی از این بیماری سارکوئیدوز است و اگر برای برخی افراد با زمینه خاص، واکنش جسم خارجی ایجاد شود، امکان دارد مستعد ابتلاء به سارکوئیدوز پوستی و حتی سیستمیک باشند و خیلی از این واکنش ها قابل پیشبینی نیست. پاک کردن تاتو، سخت، پرهزینه و طولانی مدت است رباطی: تمام کسانی که قصد دارند تاتو انجام دهند، باید بدانند که تاتو کاری دائمی است و اگر آدمی هستند که زود پشیمان می شوند، باید بدانند پاک کردن آن به جلسات زیاد نیاز دارد، پرهزینه است و پاک کردن بعضی رنگ های تاتو اصلاً کار آسانی نیست و پاک کردن آن رنگ هایی که آسان است هم به جلسات مختلف درمان نیاز دارد و زمان زیادی باید برای این کار صرف شود. خیلی مواقع فرد تاتو کرده و بعد می خواهد آنرا پاک کند. بعضی جاها تاتو را به شیوه استاندارد پاک نمی کنند و امکان دارد سبب ایجاد عارضه بدتر از آن تاتو شوند و گوشت اضافه و اسکار و مشکلات پوستی ایجاد شود؛ مثلا پاک کردن غیراصولی تاتوی ابرو در خیلی موارد سبب از بین رفتن ابرو و حتی بافت جوشگاهی و اسکار شده است. رسالت ما بعنوان طبیب اینست که از طریق های مختلف مثلا از راه رسانه به مردم اطلاعات بدهیم که اگر به هر علتی دوست دارید تاتو انجام دهید، آگاهی داشته باشید. تاتو مدت زیادی روی پوست می ماند. مهم می باشد که به فرد گفته شود تاتو خود به خود پاک نمی گردد. بخواهید پاک کنید هم مراحل زیادی دارد و مراحل خاص و انواع و اقسام لیزر نیاز دارد که آن هم تکرار درمان می خواهد و در نهایت امکان دارد با عنایت به نوع رنگی که استفاده می شود، نسبی پاک شود. به هیچ وجه نمی توان برای این کار به آرایشگاه رفت. شاید با آگاهی دادن، فرد تصمیمش را سبک و سنگین کند و عجله نکند. به نظر من کسی که می خواهد تاتو کند در درجه اول باید با متخصصان پوست و روانشناس مشورت کند. آگاهی رسانی بسیار اهمیت دارد و اگر فردی آگاهی داشته باشد، شاید خودش بتواند تحلیل و از خیلی کارها که بعداً منجر به پشیمانی می شود، حذر کند؛ مثلا اگر تصمیم دارد اسم شخص یا طرح خاصی را روی پوست تاتو کند، در اینباره تحلیل داشته باشد و هیجانی عمل نکند چون همان گونه که گفتم، پاک کردن اسم یا طرح تاتو کار آسانی نیست. لازمه انجام تاتو رضایت آگاهانه است. احتمال انتقال بیماری با سوزن تاتو رباطی: انجام بهداشتی تاتو هم بسیار اهمیت دارد. اگر ابزار تاتو (سوزن) مشترک باشد، زمینه ساز انتقال عفونت هایی مانند هپاتیت و ایدز می شود. شاید هم اکنون احتمال استفاده از سوزن مشترک کم شده باشد اما بسیار اهمیت دارد که همچنان جوانب احتیاط در نظر گرفته شود و این کار حتما با سوزن استاندارد، بهداشتی و یک بار مصرف و شیوه بهداشتی و استاندارد صورت گیرد، چون وارد پوست می شود و با خون تماس دارد و اگر مشترک باشد، احتمال هرگونه آلودگی و انتقال ویروس مطرح است. موارد کمتر مهم، عفونت معمول میکروبی است که در اثر رعایت نکردن اصول بهداشتی به سادگی اتفاق می افتد. به جز فرایند تاتو که باید ایمن باشد، نوع جوهر هم مهم می باشد. برخی از آنها احتمال بروز التهاب پوستی یا التهاب چشمی دارند و بعضی سبب بروز حساسیت شدید به نور می شوند. حتی مواردی از بروز بدخیمی پوستی با برخی از انواع املاح جوهر تاتو در دنیا گزارش شده است که بدخیمی ثانویه به تاتو دارند. هنوز شایع نیست اما باید زنگ خطری باشد که بررسی نماییم آیا رابطه علت و معلول دارند یا خیر. امکان دارد رابطه علت و معلول تاتو با برخی بیماری ها یا واکنش ها و بدخیمی ها هنوز شناخته نشده باشد. جهانپور: هم اکنون فرایند ای به نام تاتو درمانی داریم؟ رباطی: موارد محدودی در رشته درماتولوژی وجود دارد؛ مثلا روشی است به نام میکروپیگمنتیشن. در مواردی که ضایعه پوستی وجود دارد که با انواع و اقسام روش های درمانی نتوان آنرا درمان کرد، مثلا در بیمار گرفتار ویتیلیگو (لک و پیس) که سفیدی پوست نرفته، میتوان با ابزار ظریفی آنرا به صورت درمانی تاتو کرد. درمان به این مفهوم نیست که ریشه بیماری از بین برود، ولی می تواند نمای ضایعه را با اطراف آن همسان کند. با این کار اثر روانی و ظاهر مشکلات پوستی برای فرد کم می شود یا مثلا گاهی جوشگاه یا اسکار با روش های درمانی از بین نمی رود و تاتو به بهتر شدن ظاهر آن کمک می نماید. در چنین مواردی فرد با آگاهی کامل تاتو را انتخاب می کند، نه برای رقابت با دوست نزدیک یا شبیه شدن به افراد مشهور. همه موارد به او توضیح داده می شود و انتخاب می کند که تاتو انجام دهد یا نه. حتی در روش میکروپیگمنتیشن یا تاتودرمانی، معمولا در قدم اول از جوهرهای موقت استفاده می نمایند که دائمی نشود و اگر به هر علت دلخواه فرد نبود، بتوانند آنرا پاک کنند. همینطور تا جایی که من اطلاع دارم، به هیچ وجه تاتو بعنوان کار آرایشی و زیبایی صرف در مطب یا کلینیک پوست صورت نمی گیرد و مراکز محدودی میکروپیگمنتیشن انجام می دهند که آن هم به شکلی مکمل درمان است. علاقه مندانی که زود پشیمان می شوند جهانپور: اگر همان گونه که سفارش شد، نوجوانان و جوانان بخواهند پیش از انجام تاتو از مراکز روانپزشکی یا روان شناسی مشاوره بگیرند، در این مراکز هم اکنون ظرفیت و سرویسی وجود دارد که رجوع و مشاوره کنند تا پس از تاتو پشیمان نشوند چون می دانیم اضطراب و دغدغه بسیاری از افراد داوطلب انجام جراحی های زیبایی یا حتی تاتو که به هر علت و انگیزه ای قصد انجام این کارها را دارند، پس از جراحی و تاتو هم لزوماً رفع نمی گردد. شریعت: متأسفانه خیر، چون عملاً هیچ کدام از اینها و مکان هایی که این کار را انجام می دهند جزو خدمات بهداشتی نیستند و هیچکدام از مراکز سلامت چنین خدمتی را عرضه نمی کنند، ازاین رو استانداردها و مشاوره هم در موردشان رعایت نمی گردد. اصل مبتنی بر عرضه و تقاضاست. فردی تقاضا دارد تاتو انجام بدهد و انجام می دهد ازاین رو نه کسی که تاتو انجام می دهد و نه مشتری، علاقه و انگیزه ای برای مشاوره ندارند. اگر می شد این کار را انجام داد، شاید برای اجراکننده لازم باشد چون زیرزمینی این کار را انجام می دهد. اگر تاتوکاران آموزش می دیدند که پیش از تاتو اطلاعاتی را در مورد مشکلات آن به مشتری بدهند و چیزی شبیه رضایت آگاهانه از آنها بگیرند که گرفتاری خودشان هم بعداً کمتر شود، بد نبود. می توانستند چند مورد را برایشان مشخص کنند که تاتو امکان دارد این مشکلات را داشته باشد؛ مثلا پاک کردن آن آسان نیست و پیشنهاد ما اینست که اول تاتوی موقت بزنید و … شاید اگر این کار انجام می شد، آن چه که شما می فرمایید، تا حدودی قابلیت اجرا پیدا می کرد. یکی از نکاتی که باید دقت کنیم، اینست که کسانی به سمت تاتو می روند و به این کار علاقه دارند، با صدمه به بدن معمولا خیلی مشکل ندارند و راحتتر حاضرند برای زیباتر شدن، جذابیت و دیده شدن، صدمه دیدن بدنشان و درد را تحمل کنند. رفتار این افراد ما را می برد به سمت خصوصیت شخصیتی که با رفتار تکانشی همراه می باشد. فرد ناگهان وارد رابطه عاطفی می شود و به جهت اینکه شدت علاقه خویش را نشان بدهد، اسم فرد مورد علاقه اش را روی بدنش خالکوبی می کند. خیلی وقت ها این رابطه ها خیلی هم طول نمی کشد و فرد می ماند با درد روانی از دست دادن و نامی که روی بدنش مانده است ازاین رو شاید افرادی که به سمت تاتو می روند، کمی بیشتر مستعد هستند که پشیمان بشوند، تصمیم های ناگهانی بگیرند و رفتار پرخطرتر نسبت به سایر رفتارها داشته باشند. آگاهی رسانی در رابطه با عوارض تاتو ضروری است جهانپور: بدون تعارف تاتو به انجام می رسد، چه استاندارد و چه غیراستاندارد. تاتو، بازار و مارکت شده چون تقاضا وجود دارد. وقتی پول آنجاست، سلاحی نداریم جز آگاهی دادن. آقای دکتر رباطی، نظر شما بعنوان متخصص پوست در مورد این که به سمت استانداردسازی مراکز تاتو برویم و به شکلی ظرفیتی ایجاد شود که تحت نظارت وزارت بهداشت، تاتو ولو بعنوان اقدام مباح، نه پسندیده و نه سفارش شده، صورت گیرد، چیست؟ رباطی: ما خیلی چیزها را دوست داریم ولی نحوه اجرا را باید بینیم. تاتو در اغلب موارد کار طبی و پزشکی محسوب نمی گردد. این کار در آرایشگاه و مراکز دیگری به انجام می رسد و بحث نظارت امکان دارد مستقیم بر عهده وزارت بهداشت نباشد. هر نهاد صنفی و حاکمیتی که بر این اصناف نظارت دارد، می تواند پروتکل محدودی با هماهنگی تولیت سلامت در این حوزه تعیین کند. این پروتکل ها می توانند کمک کنند. موارد محدودی مثل روش میکروپیگمنتیشن که در مراکز درمانی به انجام می رسد، از نظر تکنیکِ انجام مشکلی ندارند ولی صحبت عمده من همان صحبت اولیه است؛ تاتوکاری که درآمدش از این راه است، شاید هیچگاه حرفی نزند که مشتری اش پشیمان شود اما رسالت اولیه سیستم بهداشتی و رسانه ها، پیشگیری اولیه؛ یعنی آگاهی رسانی و آموزش عمومی است. درست است که تصمیم گیری در مورد تاتو احتمالا تکانشی است ولی در اغلب تیپ های شخصیتی افرادی را می بینیم که به نظر همه شرایط و خصوصیت های شان طبیعی است اما دوست دارند تاتو کوچکی روی قسمتی از بدنشان داشته باشند. من تاتو را دوست ندارم و به کسی هم سفارش نمی کنم ولی با نظر شخصی من یا پزشک دیگری نمی توانیم ترند و گرایش کلی جامعه را تغییر دهیم اما می توانیم میزان آگاهی را بالا ببریم. آگاهی بخشی بیشتر می تواند درصدی از روندهای اشتباه و تصمیم های اشتباه را کنترل کند. حداقل انجام تاتوهای عجیب با سطح وسیع و رنگ های مختلف، محدود شود و تصمیم گیری با طمانینه و آگاهی صورت گیرد. مثلا خانمی دور لب را تاتو قرمز زده و پس از مدتی پوست واکنش جسم خارجی داده و گوشت اضافه بوجود آمده است. هر کاری نماییم این ضایعه به سرعت رفع نمی گردد. مواردی که احتمال بروز واکنش زیاد است، در بحث آموزش نمایان تر و پررنگ نماییم که فردی که می خواهد تصمیم بگیرد، فکر نکند تاتو زدم و مشکلی نیست. خیلی وقت ها بیمار به من رجوع می کند و با تعجب می گوید من پانزده سال پیش تاتو زدم، هم اکنون واکنش داد؟ جواب اینست که جوهر در پوست بوده و هم اکنون بدن واکنش نشان داده، زمان بندی که ندارد و به هر صورت احتمال آن وجود دارد. شاید اگر افراد اطلاع و آگاهی داشته باشند که احتمال بروز واکنش به مثلا جوهر تاتویی که ته رنگ قرمز دارد، بیشتر است یا جوهر قهوه ای یا کهربایی املاح آهن دارند، هم پاک کردنشان سخت تر است چون گاهی به جای این که تیره شوند و روشن تر می شوند و هم واکنش های شدیدتری ایجاد می کنند، آنقدر زود و راحت برای تاتوی ابرو یا لب تصمیم نگیرند. انجمن های علمی و وزارت خانه هم می توانند کمک کنند که دستورالعملی تدوین شود، مخصوصاً در مواردی که تماس مستقیم با پوست افراد دارد. وظیفه دیگر ما بعنوان پزشک اینست که آموزش عمومی را در این حوزه عرضه نماییم. چه از نظر روان شناختی و چه از منظر خطرات طبی ثانویه به تاتو که امکان دارد پیش بیاید. جهانپور: در دنیا استانداردی برای جوهرها وجود ندارد؟ مثلا در مورد داروها و مکمل و…، سازمان هایی مثل FDA وجود دارد که آنها را تأیید می کنند. چنین روندی در رابطه با این مواد و روش ها وجود ندارد؟ رباطی: جزئیات را نمی دانم و باید بررسی شود اما به نظر در بعضی نقاط دنیا، حداقل مشخص است که جوهر تاتو در کجا تهیه شده و چه موادی در آن به کار رفته و ماده ای که دارد چه گواهی ای داشته یا دست ساز است یا نه. جوهرهایی که در کشور ما به کار می رود وارداتی است و خبر ندارم تاییدیه دارند یا نه چون خود جوهر جدا از علاوه بر آلودگی ثانویه، خودش هم امکان دارد آلودگی داشته باشد. باید به کاهش صدمه فکر نماییم نه مقابله جهانپور: بنظر می رسد با عنایت به آن چه گفته شد، بهتر است کسی که می خواهد تاتو انجام دهد، پیش از این کار اطلاعات خویش را افزایش دهد و حتی مشاوره روان پزشکی و پوست بگیرد. شریعت: بله، رفتارهایی در جامعه وجود دارد که امکان دارد ما بعنوان سیاست گذار خوشمان نیاید اما اگر واقع بین باشیم، می دانیم که نمی توانیم جلوی آنرا بگیریم و انرژی و ابزار کافی برای این کار نداریم. شاید هم دلیلی ندارد که بخواهیم با آن مقابله و آنرا ریشه کن نماییم. در این موارد کاری که سفارش می شود، کاهش صدمه است. کاهش صدمه متأسفانه در کشور ما بسیار نادیده گرفته می شود و فقط در موردش حرف زده و شعار داده می شود. ما کمیته کاهش صدمه اجتماعی هم داریم ولی کاری که می کنند کاهش صدمه نیست. کاهش صدمه اینست که اگر می دانید پدیده ای به نام تاتو در جامعه وجود دارد، آنرا قانونی کنید. مراکز رسمی راه بیندازید، از نظر صنفی نظارت کنید و به آن مجوز بدهید. به این ترتیب، تاتوکاران از زیر زمین به روی زمین می آیند، هویت پیدا می کنند تا بتوانند کارشان را انجام دهند و تبلیغ بکنند، نظارت روی آنها به انجام می رسد تا اگر کار اشتباهی کردند، پاسخگو باشند. هم اکنون، کاری که انجام می دهیم، پنهان کردن و نفی کردن است؛ می گوئیم چنین چیزی وجود ندارد. بعد نهی می نماییم و می گوئیم کار بدی است و سراغش نروید یا سراغ این می رویم که جرم انگاری نماییم و حداقلش اینست که بگوییم تخلف است. در صورتیکه این کار از نظر روان شناختی و اجتماعی اشتباه است. سفارش اینست که به آنها شناسنامه بدهیم، بگذاریم کارشان را انجام دهند تا صدمه کمتر شود. خیال نکنیم با این کار، تاتو همه گیر می شود و اوضاع بدتر می شود. مطمئناً این اتفاق نخواهد افتاد ولی میزان صدمه آن کمتر خواهد شد چون با آموزش و اطلاع رسانی و رضایت آگاهانه همراه می باشد. شما نمی توانید بگویید به کسی که زیرزمین کار می کند، رضایت آگاهانه بگیر ولی اگر کارگاه مشخصی داشته باشد، می توانیم او را موظف نماییم رضایت آگاهانه بگیرد. به کسانی که تاتوکار هستند و این گفتگو را می خوانند، سفارش می کنم در مورد افرادی که سطح وسیعی از بدنشان را تاتو می کنند، کمی نگران باشند و احتمال بدهند چنین فردی نیازمند خدمات مشاوره ای تخصصی است و بعدها برای خودشان هم دردسرساز خواهد شد چون معمولا این افراد به این سادگی از نتایج کار راضی نمی شوند. اگر کسی می خواهد تاتو انجام دهد، سفارش من بعنوان روان پزشک اینست که حداقل در مورد این کار بیشتر بداند، بیشتر بخواند، فقط نگاه نکند به این که کسانی که این کار را انجام داده اند در چه وضعیتی هستند. تلاش کنند دانش خودشان را بیشتر کنند و تصمیم بگیرند که این کار را انجام دهند. جهانپور: با عنایت به صحبت های شما، استنباط من اینست که از زاویه روان پزشکی این کار قاعدتاً سفارش نمی شود ولی موضعی به نفع یا ضررش نیست. با عنایت به این برداشت، به خودی خود ناهنجاری محسوب نمی گردد. دقیقا همینطور است. تاتو رفتاری است که امکان دارد با عنایت به عوامل اجتماعی، فرهنگی و تبلیغاتی مدتی همه گیرتر و مدتی شیوع آن کمتر شود. به خودی خود ناهنجاری تلقی نمی گردد. پاک کردن تاتو کار متخصص است نه آرایشگر جهانپور: امکان دارد هنوز در نهادهای رسمی این تلقی که تاتو به خودی خود ناهنجاری نیست، وجود نداشته باشد ازاین رو اساسا افرادی برای پاک کردن تاتو به علل مختلف مانند استخدام و…، به شما رجوع می کنند. شاید بهتر باشد در رابطه با پاک کردن تاتو و روش های آن بیشتر بگویید. بله، گمان می کنم شرایط استخدام در بعضی ارگان ها اینست که هنگام معاینات تاتویی روی پوست نباشد. ما خطرات را گفتیم ولی اکنون تحت هر شرایطی فرد تاتو کرده و هم اکنون می خواهد آنرا پاک کند، به هر دلیلی؛ حالا یا می خواهد استخدام شود یا پشیمان شده است. باز هم سفارش و تاکید می کنم که پاک کردن تاتو کار آسانی نیست. پاک کردن تاتو کار کاملا تخصصی است. لیزرهای خاص تخصصی لازم دارد. حتی خود لیزرها هم در درمان نتیجه تدریجی و مرحله ای در جلسات مختلف دارند. سفارش من اینست که هر زمان به هر علتی افراد تصمیم به پاک کردن تاتو گرفتند، به هر جایی رجوع نکنند. باید روند تخصصی طی شود تا لااقل چیزی به آن اضافه نشود؛ مثلا در مواردی تاتو پاک شده ولی اسکار و جوشگاه روی پوست بوجود آمده است. متأسفانه در بعضی آرایشگاه ها هم تاتو انجام می دهند و هم مبادرت به پاک کردن آن می کنند که بعداً فاجعه ای ایجاد می شود که در خیلی موارد درمان پذیر نیست. مواردی بوده که خانمی تاتوی ابرو داشته و برای پاک کردن آن به آرایشگاه رفته است و در آنجا یک ماده اسیدی روی ابرو ریختند. تاتو که پاک نشده هیچ، کل ابرو هم از بین رفته است. ریسک تاتو به مراتب بیشتر از پاک کردن آن است، اگر روش های درست تاتو منظور باشد. اگر تاتو را با پاک کردن آن با روش های استاندارد و لیزرهای خاص مقایسه نماییم، ریسک انجام تاتو بیشتر است. نسل Z و نسل آلفا می گویند با تاتو می خواهند جهان بینی خویش را به دیگران نشان بدهند. اینجا دو وجه مطرح است، این نسل یا درون گراتر شده اند و این گونه می خواهند جهان بینی خویش را نشان بدهند و به سبب غرق شدن در فضای مجازی تمایل به حرف زدن را از دست داده اند و با چنین نمادهایی می خواهند ایده ها و نظرات و گرایش هایشان را نشان دهند یا نشانه شجاعت و جسارتشان است؛ می خواهند جهان بینی خویش را به تمام آدم هایی که آنها را می بینند، اعلام کنند. شریعت: بله، این افراد می خواهند خودشان را این طور نشان بدهند و این می تواند یک خصوصیت باشد که در این نسل وجود دارد. بخصوص که این نسل خودشان را یک هویت جدا می دانند. هویتی که باید یکسری از قانون ها را بشکند یا برخی از نُرم ها و هنجارها را تغییر بدهند. آنها معتقدند همه باید ما را بفهمند و همه ما را بعنوان آن چیزی که هستیم، بپذیرند ازاین رو تاتو را بعنوان عمل یا رفتاری می دانند که به شکلی به آنها هویت می دهد. هویتی که همراه با شجاعت یا جسارت است و می خواهند بگویند علاوه بر این که عضو گروهی هستند، خیلی آشکارا و با شهامت آنرا اعلام می کنند. در کنار این باید دقت کنیم زمانیکه یک نفر لباسی را می پوشد، روی رفتارش تاثیر می گذارد. این که چگونه آرایش کند، چه خصوصیت های ظاهری داشته باشد، آرایش مو و نوع لباس و کفشی که می پوشد و تاتویی که دارد، در برداشت خود فرد از خودش تاثیر می گذارد. این که خودم را بعنوان چه آدمی می بینم، هم با افکار و اعتقادات و تجربیات من مرتبط می باشد و هم با لباس و تاتو و ظاهری که دارم. همه اینها رفتار آینده من را شکل می دهد ازاین رو وجود تاتو علاوه بر این که یک اعلام موضع و اعلام هویت است، در تصمیم های بعدی فرد تأثیرگذار است و سبب می شود بشدت به گروهی که در آن عضو است، به عادت ها و رفتارها و حرف هایی که مورد قبول آن گروه است، بچسبد. یعنی وقتی من خودم را جزو یک گروه می دانم و تاتویی شبیه آنها هم می زنم، بیشتر احتمال دارد تمام کارهای مورد پذیرش اعضای آن مانند داشتن دوست جنس مخالف و گل کشیدن و رفتارهای پرخطر را هم انجام دهم ازاین رو بعنوان یک اعلام موضع موافقم که می تواند نقش مهمی داشته باشد.
منبع: فست فود باز
About Author
