فعالیت اجتماعی شروع زوال عقل را به تأخیر می اندازد

فست فود باز: یافته های جدید محققان نشان میدهد فعالیت اجتماعی احیانا نقشی مهم در به تأخیر انداختن شروع زوال عقل افراد مسن ایفا می کند.
به گزارش گروه علمی ایرنا، وبگاه دِیلی گَلِکسی در گزارشی آورده است: بیماری زوال عقل که بر حافظه، تفکر و رفتار تأثیر می گذارد، یکی از جنبه های ترسناک افزایش سن است. محققان در تلاش هستند تا درمان های احتمالی آنرا کشف کنند؛ اما بازهم پیشگیری، اهمیتی ویژه دارد.
یافته های یک پژوهش جدید نشان میدهد که کارهای اجتماعی مکرر احیانا نقشی مهم در به تأخیر انداختن ابتلای افراد مسن به زوال عقل یا پیش گیری از آن دارد.
دکتر برایان جیمز (Bryan James)، دانشیار پزشکی داخلی دانشگاه راش در آمریکا اشاره کرد: این پژوهش در پی سایر پژوهش های گروه ما انجام شده که نشان میدهد فعالیت اجتماعی با کاهش زوال شناختی در افراد مسن مرتبط می باشد.
آنچه این پژوهش را متمایز می کند، کاوش عمیق تر آن درباره ی ارتباط میان مشارکت اجتماعی و شروع زوال عقل است. یافته های این پژوهش نشان میدهد افراد مسنی که فعالیت اجتماعی بیشتری دارند در مقایسه با همسالان خود که فعالیت اجتماعی کمتری دارند، کمتر به زوال عقل مبتلا می شوند.
در واقع، در بین شرکت کنندگان در این پژوهش، افرادی که فعالیت اجتماعی کمتری داشتند، بطور متوسط ۵ سال زودتر از افرادی که از نظر اجتماعی فعال بودند، به زوال عقل مبتلا شدند.
اثر محافظتی فعالیت اجتماعی
به نظر می رسد فعالیت اجتماعی اثر محافظتی شایان توجهی در مقابل مبتلاشدن به زوال عقل داشته باشد.
بر اساس یافته های این پژوهش، تعامل اجتماعی مکرر با کاهش ۳۸ درصدی خطر مبتلاشدن به زوال عقل و کاهش ۲۱ درصدی خطر مبتلاشدن به اختلال شناختی خفیف مرتبط می باشد.
اهمیت این اعداد زمانی آشکار می شود که بدانیم به تأخیر انداختن شروع زوال عقل به مدت پنج سال ممکنست متوسط طول عمر را تا سه سال دیگر افزایش دهد.
از نظر اقتصادی، این تأخیر ممکنست هزینه های مربوط به زوال عقل را تا ۴۰ درصد در طول سه دهه آینده کم کند.
تعاملات اجتماعی ارتباطات مغزی را تقویت می کند
پژوهشگران هنوز درحال بررسی سازوکارهای پنهان در پشت این یافته ها هستند؛ اما براین باورند که فعالیت اجتماعی موجب تقویت مدارهای عصبی مغز می شود.
شرکت کردن در گفت وگوها و کارهای گروهی و برقراری ارتباط با دیگران، نیازمند پردازش اطلاعات پیچیده در مغز است. این فعل و انفعالات بخشهایی از مغز را فعال می کند که بر تفکر و حافظه تأثیر دارند و ممکنست به حفظ عملکرد شناختی کمک کنند.
تعامل اجتماعی این مسیرهای عصبی را فعال نگه می دارد و از این طریق مغز را در مقابل تغییرات در رابطه با افزایش سن و تجمع پروتئین های مضر در رابطه با زوال عقل انعطاف پذیرتر می کند.