فست فود باز: خراسان رضوی صدای گریه نوزادان ممکنست برای والدین بسیار ناراحت کننده باشد؛ در نتیجه دنبال تسکین کودک خواهند بود و احتمالاً به ترفندهای مختلفی متوسل شوند تا کودک را به حالت آرام بازگردانند.

به نقل از ساینس، هیچیک از این روش ها از نظر علمی ثابت نشده است؛ با اینحال بیشتر این راه حل ها برمبنای آزمون و خطا یا سفارش های مراقبان با تجربه است.

در یک مطالعه جدید که توسط پژوهشگران ژاپن انجام شد، چهار روش مختلف تسکین دهنده نوزاد آزمایش و اثربخشی هر کدام برمبنای تغییرات در ضربان قلب نوزاد و این که آیا نوزاد گریه می کند یا خیر، ارزیابی شد.

کومی کورودا، نویسنده این مطالعه در ژاپن، می گوید: خیلی از والدین از گریه های شبانه نوزادان رنج می برند. این مساله بسیار بزرگی است؛ خصوصاً برای والدین بی تجربه که این مساله می تواند منجر به استرس آنان و حتی بدرفتاری با نوزاد در اندکی از موارد شود.

این مطالعه به جزییات چگونگی تاثیر فیزیولوژیکی نوع نگاه داشتن، حمل و خواباندن نوزاد بر گریه نوزادان می پردازد.

در این پژوهش پژوهشگران از داده های ضربان قلب و دوربین های فیلمبرداری دستی برای ردیابی وضعیت فیزیولوژیکی و رفتاری نوزاد هنگام تسکین آن استفاده کردند.

بر اساس این پژوهش به مادران چهار روش برای آرام کردن نوزاد ارائه شد؛ نوزاد درحال گریه را در آغوش بگیرید؛ نوزاد را در آغوش بگیرید و با او راه بروید؛ نوزاد را در تخت یا گهواره قرار دهید یا نهایتاً نوزاد را در گهواره یا کالسکه متحرک قرار دهید که بتواند به عقب و جلو حرکت نماید.

با استفاده از هر کدام از این روش ها میزان ضربان قلب، خواب، هوشیاری و گریه نوزادان ارزیابی و برای آن امتیازاتی در نظر گرفته شد.

محققان با بهره گیری از چهار روش مختلف وضعیت ۲۱ نوزاد را مقایسه کردند.

آنان دریافتند وقتی مادر نوزاد را حمل می کرد و راه می رفت، نوزادان گریان آرام می شدند و ضربان قلب آنان در عرض ۳۰ ثانیه کاهش می یافت. هنگامی که مادران به مدت پنج دقیقه به این روش راه می رفتند، نوزادان آنقدر آرام می شدند که حدود ۵۰ درصد آنان به خواب می رفتند. اثر آرام بخش مشابه زمانی رخ داد که نوزادان را در تخت گهواره ای قرار می دادند.

کورودا اضافه کرد: پنج دقیقه پیاده روی وضعیت خواب نوزاد را بهبود می بخشد اما این روش فقط برای نوزادانی است که گریه می کنند. با کمال تعجب این اثر زمانی که نوزادان از قبل آرام بودند، دیده نمی گردد. در بین نوزادان مورد مطالعه گریه همه آنان تا اختتام پنج دقیقه پیاده روی متوقف گردید و ضربان قلبشان کم شد.

با این حال نشستن و در آغوش گرفتن نوزادی که گریه می کرد، آرامش بخش نبود و تمایل به افزایش و گریه ادامه داشت. ضربان قلب هنگامی که مادران راه رفتن را متوقف کردند، شرایط نوزادان تغییر نمود که این مساله نشان میدهد نوزادان به حرکات مادرشان بسیار حساس هستند.

همچنین این مطالعه نشان داد که وقتی مادران تلاش کردند بعد از آرام کردن نوزادان خوابیده خودرا زمین بگذارند، بیش از یک سوم نوزادان در عرض ۲۰ ثانیه باردیگر هوشیار شدند. تحلیل و بررسی داده ها نشان میدهد همه نوزادان در لحظه جدا شدن از بدن مادر پاسخ های فیزیولوژیکی همچون تغییر در ضربان قلب شان رخ داد.

محققان برمبنای یافته های خود روشی را برای تسکین و بهبود خواب در نوزادان گریان پیشنهاد کردند. آنان سفارش می کنند والدین نوزادان گریان را در آغوش بگیرند و پنج دقیقه با آنها راه بروند؛ سپس پنج تا هشت دقیقه دیگر پیش از خواباندن نوزادان بنشینند و نوزاد را در آغوش بگیرند.

اگرچه این تحقیق فقط مادران و نوزادان آنان را شامل می شود اما کورودا انتظار دارد اثرات آن برای پدران و سایر مراقبان نیز مشابه باشد.

وی اشاره کرد: این مطالعه تنها شامل نمونه های کم برخی از نوزادان می شد و برای تایید نتایج باید با حجم نمونه های بزرگتری آنرا تکرار شود.

البته این روش به این مساله نمی پردازد که چرا تعدادی از نوزادان بیش از اندازه گریه می کنند و نمی توانند بخوابند اما بطور کلی چاره ای فوری ارائه می دهد که می تواند به والدین نوزادان تازه متولد شده کمک نماید.

نتایج این تحقیق در مجله Current Biology انتشار یافته است.

About Author